resulakcay
giden
Giden
Aldığın her nefes yalnızlığın zabtına geçmiştir
Gülümsemelerin solduğu yüz çukurlarında savrulur
Aşkın imla hataları:
Virgüllerin beli kırılır satır ortalarında
Ve noktasız sorusuz işaretsiz
Hatta ünlemsiz satır sonları...
Gidenden sadece ''Hatıralar''kalır
Boylu boyunca pişmanlıklar uzanır gözyaşlarına deştiğin yastık kenarlarına
Zaman durmuş gibi gelir sana hersey bitmiş gibi
Sona yaklaşmış gibi susakalırsın kapı diplerinde
Giden gider velhasıl
Perdelerimde taşınır Güneş
Varlığında konuşmayan duvarlar cümleleri sırtına yükleyip
Kirpiklerinde oyalanır kuru ayazlar
Giden daha gitmeden gömer seni!VE SEN SESİNİ YİTİRMİŞ BİR RÜZGAR GİBİ
KALAKALIRSIN MEVSİMLERİN AYAK UCUNDA
Sonra konuşmak deli gibi haykırmak istersin
Ama beceremezsin
Sonra ömür boyu susmak yada delice ağlamak istersin
ONUDA BECEREMEZSİN...
Akşamın karanlığı düşer ayak uçlarına
İçinde birikmiş özlemi anlatacak birisini arasın yada sıcak bir omuz
Ama bulamazsın
Kimsesizliğin sert rüzgarı yalpalar yüzünü ve sonunda pes edersin
Yenilirsin
Sonra da esaretin başlar gri gökyüzünün altında..
Gün gelir ölümü arar olursun
Yenilgiyi kabul etmiş bir asker gibi diz çökersin mağlubiyetin iki yüzlü gölgelerine
Ve beklerken ölümün saatsiz sırasını gözetlerken Azrail'in gececeği tozlu yolları
Kelimelerinle yanlızlığın kıyısına kusarsın çığlıkları
Gözyaşın akmaz sanırsın oysa iç cebinde biriktirdiklerin ayrılığın tek şahididir.
Baktığın her kadın gideni hatırlatıyorsa
Dudaklarında yüreğin yavaş yavaş soluyorsa susmaya mecbursunyanlızlığın ayak dibine düşmüşsen bir kere kalkmak için bir el arama etrafında
VE BOŞA ÇABALAMA ARTIK YENİLMİŞSİNDİR
Tüm zaferler senin eserindir artık...
Hayata cezalar kesercesine hala sol yanım içten ice kanamakta
Hala cerahatı bitmemiş bir ayrılığın narkozunda yüreğim
Ve soğuk parmak uçlarım ısrarla onun adını gökyüzüne karalamakta...
Sensiz ölmeyi göze alıp ölemiyorsam
Uzaklarda senin saçlarına değil de başkasının saçlarında dolaşan ellerini hala özlüyorsam
Hala sevilmektesin HALA BENDESİN
Bir zamanlar elele dolaştığımız sokaklarda anılarımızı ve gül kokunu hala arıyorsam,
Saatleri duvarları mıhlayıp hep aynı şarkıyı dinleyip
Rüzgarın kovaladığı caddelerde sana arkası dönük olanları hep sen zannedip
Senin olmadığın anlamında yüreğimi topuklarımda eziyorsam Demekki hala bende YAŞAMAKTASIN
Hala bende nefes almakta ,hala bende ''DUA DUA''kanamaktasın
Aşk belki de imkansızlığın dudaklarına mıhlanmış tek kelimedir
Ya da cümlelerin namlusundan yüreğine saplanan kanlı bir gözyaşıdır. ''Belki de sensiz hayat:
Ölümün önsözünde birkaç cümlelik olsada mutluluğa senin adını yazabilmekmektir''
